ΓΕΩΡΓΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
Του Ανδρέα Μακρογκίκα
Η γεωργία χρειάζεται να αποδίδει ικανοποιητικό εισόδημα στους γεωργούς για να ζουν με επάρκεια και παράλληλα να παράγει ποιοτικά προϊόντα, σε προσιτές τιμές στους καταναλωτές και να δημιουργούν διατροφική επάρκεια στον επισιτισμό των κατοίκων της Ελλάδας.
Τα
γεωργικά προϊόντα στην Ελλάδα έχουν
αυξημένο κόστος διότι ο γεωργικός κλήρος
είναι μικρός σε έκταση, υπολείπεται του
μέσου όρου της Ευρώπης είναι δε και
διάσπαρτος. Ενδεδειγμένη λύση είναι ο
αναδασμός όπου υπάρχει η δυνατότητα.
Έχει ιδιαίτερη αξία η αξιοποίηση της
τεχνολογίας διότι μειώνει το κόστος
και τον κόπο της παραγωγικής διαδικασίας.
Χρειάζεται η παραγωγή να προσαρμοστεί
στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται οι
θερμοκηπιακές καλλιέργειες καθώς και
οι νέες καλλιέργειες με προϊόντα που
ζητά ο καταναλωτής και η μεταποίηση
Η
λειτουργία των συνεταιρισμών με
επιχειρηματικούς και κοινωνικούς όρους.
Βασικό έργο τους η εμπορία και η προώθηση
των παραγόμενων αγαθών με τον περιορισμό
των περιττών μεσαζόντων. Η «ψαλίδα»
ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή
μειώνεται και το γεωργικό προϊόν ως
οικονομικό αγαθό για να υπάρχει τάξη
στις απολαβές και να πωλούνται σε
προσιτές τιμές αντίστοιχα. Ενθάρρυνση
δημιουργίας συνεταιρισμών που να
σχετίζονται με συγκεκριμένες καλλιέργειες
ή προϊόντα (π.χ. Κρόκος Κοζάνης).
Η
δημιουργία σύγχρονων γεωπονικών σταθμών
που στελεχώνονται με γεωπόνους σύμφωνα
με τις ειδικότητά τους και αναλογικά
με την υπάρχουσα γεωργική δραστηριότητα
και με ευρύ πεδίο δράσης, ώστε ο γεωργός
να έχει έναν μόνιμο συνεργάτη και όχι
αποσπασματικό στην εργασία του.
Διαρκής
γεωργική εκπαίδευση της οποίας το εύρος
να εκκινά από τις στοιχειώδεις γνώσεις
και να επεκτείνεται σε νέες καλλιέργειες,
στην χρήση της τεχνολογίας, στην
αποτελεσματική αξιοποίηση των σύγχρονων
δεδομένων στην γεωργική επιχείρηση.
Ενθάρρυνση
παραγωγής τοπικών προϊόντων ονομασίας
προέλευσης ιδιαίτερα σε περιοχές όπου
λόγω κλιματικών συνθηκών, περιορισμένης
γονιμότητας εδαφών ή και μικρού γεωργικού
κλήρου, όπως είναι τα νησιά και οι ορεινές
περιοχές.
Ανάπτυξη
της γεωργικής έρευνας με κύριο
προσανατολισμό την δημιουργία ποικιλιών
που να έχουν καλύτερη προσαρμογή και
απόδοση στις εδαφοκλιματικές συνθήκες
της Ελλάδας. Στην δε κτηνοτροφία εστιάζει
στην βελτίωση των τοπικών φυλών με
διασταυρώσεις με ξενικές φυλές, ώστε
να αξιοποιούνται τα θετικά στοιχεία
που διαθέτουν.
Οι
κτηνοτροφικές μονάδες να αξιοποιούν
τα βοσκοτόπια είτε άμεσα προς βόσκηση
με επιστημονικό τρόπο, είτε για καλλιέργεια
ζωοτροφών, ώστε να περιορίζουν το κόστος
αγοράς τους και την παραγωγή ποιοτικών
προϊόντων.
Οι
δημόσιες γαίες διαιρούνται σε κλήρους
που εξασφαλίζουν την οικονομική ευρωστία
και δίδονται στους δικαιούχους με έμμεση
ιδιοκτησία καταβάλλοντας συμβολικό
ενοίκιο. Έχουν δε το δικαίωμα μεταβίβασης
σε έναν απόγονό τους που συνεχίζει την
αγροτική δραστηριότητα.
Οι
γεωργικές εκτάσεις να είναι αδιαίρετες
και η μεταβίβασή τους σε ένα άτομο
γίνεται αφορολόγητα.