Οι εγγενείς παθογένειες του ελληνικού κράτους και η εμμονή της κυβέρνησης για την διατήρηση και την ενίσχυσή τους
της Μαργαρίτας Στεφανή
02 Ιουνίου 2016
Η Ελλάδα, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και κυρίως μετά τον Εμφύλιο, ήταν μια κοινωνία που οργανώθηκε γύρω από το κράτος. Το ελληνικό κράτος τη δεκαετία του 1950 ανασυγκροτήθηκε με κύριο στόχο να αποκατασταθούν οι κοινωνικές ισορροπίες, να επέλθει μια στοιχειώδης σταθερότητα σε ένα εγγενώς ασταθές σύστημα από πολιτική άποψη και να αποκατασταθεί η ανύπαρκτη πια τότε μεσαία τάξη. Πώς έγινε αυτό; Με την άμεση ή έμμεση χρηματοδότηση ενός νέου στρατού εμπίστων μαζών, με τη δημιουργία ενός ευρύτατου συστήματος εξαρτημένων δημοσίων υπαλλήλων ή και πέριξ του Δημοσίου κινούμενων στρωμάτων που αποτέλεσαν τη βάση ενός συστήματος που από τότε και μέχρι σήμερα αναπαράγεται. Αυτή ακριβώς είναι η ιστορική ιδιαιτερότητα της ελληνικής κοινωνίας. Τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 πια φθάνουμε σε ένα μεγάλο ποσοστό μη παραγωγικών δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με ένα απίστευτα υψηλό ποσοστό αυτοαπασχολουμένων. Από το 1950 έως 1980 οι Δημόσιοι Υπάλληλοι υπολογίζονται στους 250.000. Εν συνεχεία 1980 – 1984 οι δημόσιοι υπάλληλοι αριθμούν τους 450.000 και επί Γεωργίου Παπανδρέου τους 900.000. Στην ελληνική περίπτωση το κράτος είναι πρωτογενής αιτία της κρίσης. Συνεπώς η έξοδος από την κρίση προϋποθέτει την εξυπαρχής ανασυγκρότηση του κράτους και τον αναπροσανατολισμό του σκοπού της πολιτικής, ώστε να αναφέρεται στοιχειωδώς στο κοινό συμφέρον.
Η ελληνική Κυβέρνηση όμως αντί να αναγνωρίσει την κρατική παθογένεια και να στραφεί στην ίασή της αντιθέτως:
1. A. Eνίσχυσε το κράτος επιβαρύνοντας τον κρατικό προϋπολογισμό με επιπρόσθετους κρατικοδίαιτους καρεκλοκένταυρους. Συγκεκριμένα στο Νόμοι 4320/2015 Άρθρο 22 περί Αναπληρωτές Γενικοί Γραμματείς Υπουργείων αναφέρεται ότι στο ν. 1558/1985 προστίθεται άρθρο 25Α, ως ακολούθως:
«Άρθρο 25Α Αναπληρωτές Γενικοί Γραμματείς Υπουργείων
Σε κάθε Υπουργείο συνιστάται από μία (1) θέση μετακλητού Αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα με βαθμό β’ της κατηγορίας ειδικών θέσεων. Στα Υπουργεία που προέκυψαν από συγχώνευση με το π.δ. 24/2015 (Α’ 20), συνιστώνται θέσεις μετακλητών αναπληρωτών γενικών γραμματέων, ιδίου βαθμού και κατηγορίας, αντίστοιχες του αριθμού των συγχωνευομένων Υπουργείων εκτός του Υπουργείου, το χαρτοφυλάκιο του οποίου κατέχει ο Υπουργός. Ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας λαμβάνει το σύνολο των αποδοχών που προβλέπονται για τον Ειδικό Γραμματέα Υπουργείου, όπως ισχύουν κάθε φορά.
Οι Αναπληρωτές Γενικοί Γραμματείς διορίζονται και παύονται με κοινή απόφαση του αρμοδίου Υπουργού και Αναπληρωτή Υπουργού. Με ίδια απόφαση καθορίζονται και οι αρμοδιότητες των Αναπληρωτών Γενικών Γραμματέων, εκ των αρμοδιοτήτων των Γενικών Γραμματέων του Υπουργείου.
2. Στις θέσεις Αναπληρωτών Γενικών Γραμματέων επιτρέπεται, κατά τις κείμενες διατάξεις, ο διορισμός υπαλλήλων και λειτουργών του δημόσιου τομέα, όπως αυτός είχε οριοθετηθεί με τις διατάξεις του άρθρου 1 παρ. 6 του ν. 1256/1982 (Α’ 65) και τις μεταγενέστερες συμπληρώσεις του, πριν από την τροποποίησή του με το άρθρο 51 του ν. 1892/1990 (Α’ 101), ανεξάρτητα από τη σχέση με την οποία υπηρετούν σε αυτόν. Ο χρόνος υπηρεσίας τους που διανύεται στις θέσεις αυτές λογίζεται για όλες τις συνέπειες ως πραγματική υπηρεσία στην οργανική τους θέση. Σε περίπτωση αποχώρησής τους από τις παραπάνω θέσεις επανέρχονται αυτοδικαίως στη θέση που κατείχαν πριν από το διορισμό τους.
3. Για την εξυπηρέτηση των Αναπληρωτών Γενικών Γραμματέων Υπουργείων στην άσκηση των καθηκόντων τους συνιστάται για κάθε τέτοια θέση μία (1) θέση διοικητικού υπαλλήλου με απόσπαση από θέσεις του Δημοσίου ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή ιδιωτικού δικαίου του δημόσιου τομέα και μία (1) θέση ειδικού συμβούλου ή ειδικού συνεργάτη με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου.»
Επιπροσθέτως δημιούργησε 33 θέσεις Διοικητικών Γραμματέων, πέραν των 63 Γενικών, Αναπληρωτών και Ειδικών Γραμματέων.
Β) Προβαίνει σε πράξεις που όπως ο ίδιος ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας άλλοτε ως Αντιπολίτευση κατήγγειλε ” ότι συρρικνώνουν τη Δημοκρατία”, εν προκειμένω ο λόγος γίνεται για τις Πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που σε αριθμό έχει εκδώσει τόσες όσες οι κυβερνήσεις από το 2009. Η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου , σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα, θεσπίζεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, για τη νομοθετική διευθέτηση μίας έκτακτης περιπτώσεως εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης. Βεβαίως, την πραγματική εξουσία θεσπίσεως πράξεων νομοθετικού περιεχομένου έχει το Υπουργικό Συμβούλιο και όχι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος είναι κατά το Σύνταγμα ανεύθυνος για τις πράξεις του. Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου θεσπίζονται στα πλαίσια αυτόνομης κανονιστικής αρμοδιότητας της εκτελεστικής λειτουργίας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν είναι πρωταθλήτρια και στις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου!!!